Ćwiczenie 13 - stacjonata, + okser + stacjonata

Sposób przygotowania:

Jeśli do tego ćwiczenie wykorzystuje się ustawienie z ćwiczenie 33, to trzeba dodać jeszcze jedną stacjonatę. A jeżeli wykorzystamy ćwiczenie 37, to odległości między skokami powinny być dokładnie odmierzone i dostosowane. Kiedy stawiamy okser na środku szeregu trzeba przy odmierzaniu jego wysokości uwzględnić także szerokość.(rozpiętość)

Sposób przejazdu:

Najeżdżaj równym rytmicznym kłusem. Przejazd podobny tak jak w innych ćwiczeniach.

Co sprawdzać, na co zwrócić uwagę.

• Czy utrzymuje wystarczający impuls?
• Czy podążam za ruchem konia i jego środkiem ciężkości?
• Czy nie odchylam się za bardzo i za szybko nie opadam w siodło, co może uniemożliwić zwierzęciu wygięcie się w łuk nad przeszkodą?
• Czy moja postawa jest pewna i spokojna, wzrok skierowany przed siebie?

Korzyści, jakie mogę osiągnąć:

Ćwiczenie pomaga nauczyć się zwierzęciu jak przyjmować odpowiednią pozycję nad różnymi przeszkodami i szybko dostosować się ułożenie ciała przy przechodzeniu z jednego rodzaju przeszkody na drugi.

Czekaj na skok, utrzymując spokojny tułów, aż do momentu, kiedy koń odbije się od podłoża do skoku przez stacjonatę. Za wczesne pochylenie się zmieni równowagę konia i utrudni mu wykonać prawidłowy skok.

Kiedy można stosować rozszerzony okser?

Wtedy tylko, kiedy ty i koń jesteście gotowi. Szerokość oksera ma wpływ na odległość między innymi przeszkodami i na sposób pokonywania ich. Jeśli koń ma krótki dystans przed okserem to wymaga się od niego szybkości odbicia przednich nóg a zwiększonej mocy tylnych, aby przenieść ciało ponad przeszkodą. Stacjonata po okserze wymaga od konia powrotu do ciaśniejszego łuku - ciaśniejszej paraboli skoku.

Za zgodą wydawnictwa Galaktyka

J.T