Niedokrwistość zakaźna koni (anemia zakaźna)

Chorobę tą wywołuje wirus spokrewniony z wirusem HIV, wywołującym AIDS u ludzi. Choroba ta jest niezwykle niebezpieczna z powodu dużej zaraźliwości, przy czym u nosicielu wirusa objawy mogą zostać anonimowe przez kilka lat.

Najczęściej wirus jest przenoszony przez owady krwiopijne. Po ukąszeniu chorego konia wprowadzają zakażona krew do układu innego żywiciela. Choroba ta także przenosi się przez spermę podczas krycia oraz przez mleko karmiącej klaczy. Wirus także występuje w ślinie (możliwe jest zakażenie drogą kropelkową) Według amerykańskich naukowców 1/5 łyżeczki zainfekowanej krwi wystarczy do zarażenia ok. miliona koni.

Objawy tej choroby nie są swoiste; diagnozę utrudnia ich podobieństwo od zatrucia lub wygłodzenia. Okres inkubacji choroby trwa od 15 do 45 dni. W tym czasie chory osobnik może zarażać inne konie.

 Ostry stan trwania choroby po 2-5 dniach przechodzi w stan chroniczny i taka jej postać może trwać kilka lat. U niektórych zwierząt objawy zanikają i ich stan można uznać za dobry, chodź już nigdy nie osiągną wcześniejszej kondycji. W stanie przewlekłym lub nawet po ustąpieniu symptomów choroby może nastąpić nawrót ostrego jej przebiegu, który bardzo często kończy się śmiercią. Z uwag na osłabienie układu immunologicznego, organizm często nie jest w stanie zwalczyć bakteryjnej infekcji lub skutków obecności pasożytów.

Metod leczenia ani profilaktyki jeszcze nie opracowano. Najważniejsze jest rozpoznanie choroby w odpowiednim czasie i zahamować jej rozprzestrzenianie się, to znaczy wyeliminować zakażonego osobnika. Ograniczenie obecności insektów tylko nieznacznie zmniejsza ryzyko zakażenia.

J.K