Wychów i użytkowanie w warunkach uwzględniających w jak największym zakresie potrzeby psychofizyczne konia, jako zwierzęcia roślinożernego i stadnego.
Czas pracy konia z pacjentem - 4 godz. dziennie.
Przykładowy podział dnia pracy:
rozprężenie koni, 2 godz. zabiegów z przerwami co 0,5 godz. na zmianę pacjenta, 1 godz. przerwy rekreacyjnej i znów 2 godz. zabiegów w trybie jak wyżej.
W drugiej części dnia: jazda w terenie jako forma treningu kondycyjnego, gimnastyki i relaksu psychicznego konia, swobodny ruch na wybiegu.
Zabiegi terapeutyczne przeprowadzane są w znanym i akceptowanym przez konia miejscu.
Zabiegi są realizowane na koniu bosym, bez podków, jeśli pozwala na to podłoże i budowa kopyt.
Teren powinien być wydzielony, najlepiej wysokim żywopłotem, jako naturalnym ekranem izolującym plac ćwiczeń od zewnętrznych sygnałów optyczno-akustycznych, niepokojących i rozpraszających uwagę konia i pacjenta; chroniącym też przed podmuchami wiatru.
Na terenie pracy zespołu hipoterapeutycznego nie powinny znajdować się osoby postronne i zwierzęta, szczególnie psy biegające luzem.
Szerokość bramy w ogrodzeniu winna umożliwiać bezpieczne minięcie się w niej dwojga jeźdźców.
Cenna jest dostępność pastwiska i obszernych okólników.
Harmonogram zabiegów nie może naruszać stałych pór karmienia koni.
Jest niedopuszczalne, bez decyzji lekarza weterynarii, angażowanie do pracy konia, co do którego istnieje podejrzenie złego stanu zdrowia.
Opis ogólnie znanych czynności zootechnicznych, pielęgnacyjnych, opieki weterynaryjnej, żywienia, warunków stajennych i terenowych, jako niespecyficznych dla działań hipoterapeutycznych, w tym miejscu pomijamy.