Nonius

Komuś, kto dopiero wkracza w świat hippiki, słowo to raczej kojarzy się z jakimś jeździeckim sprzętem, tymczasem jest to najliczniejsza rasa koni hodowanych na Węgrzech. Oryginalne stado Węgrzy przywieźli z Francji w 1815 roku. Były to głównie konie normandzkie, a najwspanialszy ogier nosił imię Nonius (wychowany został w stadzie Deux Ponts, jego ojcem był ogier pół-krwi angielskiej Orion, a matką klacz normandzka). Temu właśnie osobnikowi cała rasa zawdzięcza swoją nazwę. Ogier ten okazał się niezwykle płodny w krzyżówkach z innymi rasami. Zaczęto go kojarzyć z klaczami arabskimi, lipicańskimi, andaluzyjskimi i węgierskimi. Z krzyżówek tych powstawały niezwykle łagodne, pełne życia, a zarazem mocne i chętne do pracy konie. W ten sposób powstała uniwersalna rasa, nadająca się do różnorodnego użytkowania. Największe zainteresowanie wzbudziła wśród farmerów i węgierskiej armii. Nonius zostawił po sobie w sumie 79 ogierów reproduktorów i 137 klaczy hodowlanych. W 1840 roku zwierzęta te zostały uznane za nową rasę koni. Pod koniec XIX wieku klacze Noniusa zaczęto ko-jarzyć z końmi pełnej krwi angielskiej, wskutek tego powstały konie o lżejszym typie budowy.

Dzisiaj tę rasę można podzielić na trzy zasadni-cze typy: typ ciężki – pociągowy, typ używany w zaprzęgach i pracach polowych (lekkopociągowy, zaprzęgowy) oraz typ wierzchowy.

Charakterystyka

Wysokość typ lżejszy 155 do 165 cm, typ cięższy 165 do 175.

Eksterier  elegancki koń o szlachetnej sylwetce. Głowa zazwyczaj duża, o profilu garbonosym (pozostałość po krzyżówkach z lipicanami), długich uszach i stosunkowo małych oczach. Szyja jest najczęściej wysoko osadzona, a kark mocno umięśniony. Łopatki są przeważnie skośnie ustawione. Grzbiet i lędźwie są szerokie, a zad muskularny, masywny i lekko ścięty. Dużym atutem koni tej rasy są solidne stawy oraz duże, prawidłowo zbudowane i silne kopyta.

Masc konie wszystkich typów są zazwyczaj maści karej, skarogniadej lub ciemnogniadej, natomiast wszelkie białe odmiany są niepożądane.

Pochodzenie Francja

foto wikipedia.org

Monika Piech