Kuc z Dülmen

Kuce te można jeszcze spotkać w Melfeder, na terenach lasów i wrzosowisk w Dülmen w Westfalii. Na blisko 80 ha nie zmienionego środowiska żyje stado złożone z 200 osobników.  

Pierwszy raz tę rasę odnotowano w 1316 roku. „Człowiek" w przypadku tych kuców, to właściciel terenu na którym one żyją książę von Croy. Jeden z jego przodków w 1859 wziął konie pod opiekę i dzięki temu koński raj w Merfelder Burch nie został zniszczony.

Stado kuców w Merfelder składa się przede wszystkim z klaczy, które przez cały rok są trzymane wolno. Ogier reproduktor przebywa z nimi tylko w miesiącach letnich, a wszystkie młode ogierki zostają w maju odłowione. Robi się tak aby nie dopuścić do pokrycia przez ogiera własnej matki lub siostry. Młode ogiery znakuje się i sprzedaje na wielkiej aukcji.

U wielu kuców można zobaczyć pręgowanie na nogach i grzbiecie, co jest znakiem rozpoznawczym dzikich koni. Rozróżnia się typ tarpanowaty, którego przedstawiciele są maści myszato-bułanej, i typ konia Przewalskiego.

Charakterystyka:

Wysokość: 130-140 cm

Eksterier: prosta głowa, silny tułów z dobrymi barkami i zadem, suche kończyny o twardych kopytach, prosta głowa, średniej długości szyja.

Maść: Bułana, najczęściej szaro bułana, z gęstą grzywą i ogonem, często występują pręgi na kończynach i grzbiecie.

Pochodzenie: Niemcy, Merfelder burch w Dülmen , Westfalia

Ciekawostka: Stara rasa małych koni, do dziś trzymanych na wolności o zróżnicowanym charkterze.

Justyna Felgenau

foto wikipedia