Kuc walijski

Kuce Walijskie zostały podzielone na sekcje A, B, C, D.

Kuc górski

Zalicza się do nich kuce sekcji A. Są to małe, krępe konie, żyjące od stuleci w górach Walii. Mimo wzrostu ok. 120 cm są bardzo energiczne i maja dość spore zdolności skokowe. Są przede wszystkim końmi dla początkujących, zwłaszcza dla małych dzieci i dobrymi końmi zaprzęgowymi.

Kuce wierzchowe sekcja B

Kuc jest w typie konia gorącokrwistego. Posiada duży temperament i osoba dosiadająca takiego konia powinna już mieć nieco doświadczenia. Kuce tez zalicza się do koni turniejowych, nadają się do skoków i ujeżdżenia dla dzieci. Wysokość ich wynosi 130- 137cm.

Kuce sekcji C i D

Kuc sekcji C jest koniem powstałym w wyniku skrzyżowania kuców z sekcji A i B z cobem.

Kuce sekcji D nazywane także cobami są największe spośród tych koni. Są silne i kalibrowe bez trudu noszą dorosłą osobę. Ich potomstwo posiada wysoko osadzoną szyję, silna budowę ciała. Głowa jest z małą grzywką.

Charakterystyka

Wysokość : W zależności od sekcji Od 120cm do 148cm

Pokrój : Kuc górski posiada typowe cechy dla kuca. Kuc sekcji B przypomina miniaturę konia gorącokrwistego, a kuce walijskie typu cob posiadają silne nogi i wysoko osadzona szyję.

Pochodzenie : Wyspy Brytyjskie, Walia

Ciekawostka : Konie te świetnie nadają się dla dzieci i młodzieży. Kuce wszystkich sekcji nadają się do zaprzęgu. Kuce w typie cob  są końmi ogólnoużytkowymi dla całej rodziny, kuce w typie A są końmi dla początkujących dzieci, kuce w typie B używa się na zawodach.

foto wikipedia

J.F