Kuc Szetlandzki

Jeśli wziąć pod uwagę jego masę, to przy niewielkim wzroście kuc szetlandzki jest najsilniejszym koniem świata. Jego siła sprawiła, że mieszkańcy Wysp Szetlandzkich przez wiele tysięcy lat wykorzystywali go do pracy. Dziś najchętniej używany jest do pokazów, zaprzęgów, jako kucyk dla dzieci lub po prostu maskotka.

Kuc szetlandzki jest najmniejszym przedstawicielem kuców brytyjskich. Jego malutki wzrost nie wynika jednak z mroźnego klimatu jego rodzinnych stron – Wysp Szetlandzkich. Koń ten nie osiąga on wyższego wzrostu nawet gdy jest hodowany w cieplejszym klimacie. Najpraw-dopodobniej rasa ta powstała ze skarłowaciałych odmian koni Exmoor, które zostały przywiezione na Wyspy Brytyjskie przez pierwszych ludzi. Oddzielone od reszty świata na mroźnych wyspach przez 2000 lat, kuce szetlandzkie w ogóle się nie zmieniły  aż do momentu, kiedy zostały w XIX wieku sprowadzone na stały ląd. Służyły one osadnikom głównie do dźwigania torfu na opał. Kuc szetlandzki jest bardzo silnym zwierzęciem jucznym, dlatego też szybko zdano sobie sprawę z dużej użyteczności tego konika w górnictwie. Duża eksploatacja tej rasy i hodowanie koni „na ilość” spowodowało znaczne pogorszenie się rasy. Wtedy w 1870 roku markiz Londonderry utworzył stadniny w Bressay i Noss, gdzie dzięki selektywnemu krzyżowaniu został ustalony dobry typ dla kuca szetlandzkiego. Większość najlepszych kuców tej rasy to potomkowie stadnin Londo-nderry’ego, głównie ogiera Jacka.

Charakterystyka

Wysokość 87 do 107 cm

Eksterier Głowa kuców szetlandzkich jest szeroka na wysokości czoła, z prostym profilem. Grzbiet i lędźwie są krótkie, zad silny. Kończyny są mocne i dobrze osadzone. Szetlandy mają obfitą grzywę i ogon. Ich niezwykłą cechą jest sierść w lecie jedwabiście gładka, w zimie gruba, dwuwarstwowa.

Maść zwykle kara, występują jednak osobniki o maści gniadej, kasztanowatej, myszatej lub srokatej.

Pochodzenie Wyspy Szetlandzkie

foto wikipedia.org
Monika Piech