Konik polski - pochodna tarpana
W 1879 na południowych stepach Rosji zabito ostatnie tarpany. Walka z dzikimi stadami, które były uważane za szkodniki trwała tatami. Niektórym mordowanie tych zwierząt sprawiało przyjemność. W taki sposób wyginęły tarpany, które oprócz konia Przewalskiego są uważane za najstarszą rasę na świecie. Lecz uczeni nie chcieli się pogodzić z tak smutną stratą i postanowili zrekonstruować rasę, co wymagało oczywiście żmudnej pracy. Nie sposób jest odzyskać zaprzepaszczonej rasy w czystej postaci. Można tylko otrzymać zwierzęta podobne do protoplasty. Aby to osiągnąć trzeba znać wygląd wymarłej rasy i posiadać żywe osobniki, które można użyć do hodowli.
W przypadku tarpanów, powyższe warunki były spełnione. Dokładnie znano ich wygląd, co doprowadziło do stworzenia rasy o cechach tarpanów. Obecnie hoduje się je w Polsce i nazywa konikiem polskim.
Odtworzone „tarpany" stały się mało kłopotliwe w utrzymaniu, i chów i hodowla w ogrodach zoologicznych nie sprawia większych trudności. Konie tej rasy są utrzymywane także w stadninach, hodowli prywatnej, w stajniach dla kuców i ośrodkach jeździeckich.
Aby zachować pierwotne cechy część osobników przebywa w stacji doświadczalnej Polskiej Akademii Nauk na Mazurach, a część na swobodzie w warunkach rezerwatowych.
Charakterystyka
Wysokość : ok. 130 cm
Eksterier : Średniej wielkości głowa, prosta lub lekko klinowata, silna szyja, skłonność do stojącej grzywy, prosty grzbiet, mocne kończyny
Maść : Myszata, pręgowanie na kończynach, pręga na grzbiecie.
Pochodzenie : Dawniej południowa Rosja: hodowla odnowiona w Polsce
Ciekawostka : Po koniu Przewalskiego najstarsza rasa na świecie, całkowicie wytępiona w 1879 r, odtworzona na podstawie prymitywnego konia biłogorajskiego.
J.F
