Koń nordycki

Rasa tych koni jest uważana za bardzo starą. W średniowieczu ceniono je za siłę i wykorzystywano do pracy w dolinach, jaki także w górach. Konie te także znalazły zastosowanie jako wierzchowce. Były bardzo cenione prze średniowiecznych rycerzy za swą siłę i temperament.

W barokowej epoce krzyżowano  konie andaluzyjskie i neapolitańskie, po to aby uzyskać reprezentacyjne konie wierzchowe i zaprzęgowe. Niektóre z ogierów wprowadziły do hodowli maść tarantowatą.

W XVI wieku arcybiskup metropolita Salzburga wziął hodowlę koni tej rasy pod opiekę. Dzielne konie służyły mu jako zaprzęgowe do powozów i jako doskonałe wierzchowce. W 1575 założona została pierwsza księga stadna w okręgu salzburskim. Od 1688 prowadzono hodowlę w czystości rasy.

W XIX stadninę przejęło państwo austryjackie i do dziś kieruje stadniną.

Rozwój mechanizacji jednak nie wpłynął tak bardzo na hodowle koni nordyckich. Na bardzo stromych stokach, gdzie nie dotrą maszyny nadal można zobaczyć te wspaniałe koni podczas pracy. Państwo  austryjackie nawet stosuje premie za używanie koni do pracy przy zwózce drewna.

Również rekreacja ma nie mały pożytek z koni. Te piękne i łagodne zwierzęta, o zrównoważonym galopie znalazły zastosowanie np. w woltyżerce. Chętnie także przyjmuje się je do cyrków.

Lecz takim najbardziej powszechnym i głównym zastosowanie koni nordyckich jest nowoczesny sport zaprzęgowy, zarówno rekreacyjny, jak i wyczynowy.

Charakterystyka

Wysokość : 150-160 cm

Pokrój : Silny koń o krótkiej szyi i opadającej na dwie strony grzywie. Suche silne kończyny z małymi szczotkami pęcinowymi, rozłupany zad. Często garbonosy profil głowy, co jest pozostałością po koniach andaluzyjskich.

Maść : często kasztanowata z jasną grzywą i ogonem, gniada, czasem tarantowata

Pochodzenie : Austria, Karyntia

Ciekawostka : Rasa zalicza się do bardzo starych, wyhodowana w Austrii za czasów rzymskich. Do dziś znajduje zastosowanie w rolnictwie i leśnictwie, lecz także coraz bardziej jest lubiana w rekreacji.

j.f

foto wikipedia