Koń huculski

Jest to rasa małych, krępych górskich koni, które wyhodowano na terenach górzystych Karpat. Głównie konie te służyły do pracy w trudnym górskim środowisku. Zwierzęta ta służyły jako juczne i pociągowe, natomiast w wojsku były znakomitymi końmi wierzchowymi.

Hucuły zachowały dużo cech swoich przodów - tarpanów. Krzyżowano je także z innymi końmi, np. haflingerami. Hucuły starego typu były małe, ok. 120-130cm. Obecnie osiągają 140 - 145cm.

W rejonie Karpat, szczególnie w Rumunii i na Słowacji hucuły miały bardzo duże znaczenie gospodarcze. Hodowlą hucułów już przed pierwszą wojną światową kierowało państwo. Miejscowi chłopi trzymali po 2 klacze i pokrywali je ogierami pochodzącymi ze stadnin państwowych. Najbardziej udane okazały się krzyżówki z ogierami koników polskich.

Konie hodowanie między  pierwszą a drugą wojną światową, przechodziły ciężkie próby wytrzymałościowe . Które polegały na tym, iż przez trzy dni z rzędu musiały pokonać 150 km, w tym 50 km w wysokich górach po jeźdźcem i 15 km w górach z obciążeniem 110kg. Najczęściej na tych próbach wypadały bardzo dobrze i odbywały je bez szkody dla kopyt.

Na skutek postępu gospodarczego hucuły podzieliły los innych koni roboczych.  Od lat pięćdziesiątych coraz rzadziej znajdywały zastosowanie i zaczęło i m grozić wymarcie. Hodowlę głównie prowadziły stadniny państwowe, ale tylko zachowawczo, aby utrzymać rasę. Jednak w ostatnim czasie hucuły znów powracają do łask.

Charakterystyka

Wysokość: stary typ 120 - 130cm, obecna wysokość 140 - 145cm

Eksterier: sucha głowa, krótka mocna szyja, silny grzbiet, ścięty zad, suche kończyny z małymi kopytkami.

Maść: często bułana, także gniada i kasztanowata.

Pochodzenie: Region Karpat : Polska, Słowacja i Rumunia.

Ciekawostka: wytrzymały koń, posiada szczególne predyspozycję do rajdów długodystansowych i wycieczek  w rejonach górskich.

J.F

Foto wikipedia