Knabstrup

Początki knabstrupów sięgają starej rasy frederiksborgów, które hodowane były w Danii na bazie starych iberyjskich ras. W 1535 roku utworzono stadninę koni Frederiksborger, w której hodowano „kolorowe” konie dla dworu królewskiego. Wkrótce jednak modny zaczął być inny typ konia – lżejszy i o jednolitym umaszczeniu, więc taranty i białourodzone wykluczane były z hodowli. Dopiero w 17-98, dzięki działaniom majora Lunna, rozpoczęto w zakupionej przez niego stadninie Knabstrup dalszą hodowlę kolorowych koni. Zakupiona przez niego klacz Flaebehoppen oraz ogier po niej są właściwie założycielami rasy.

W Danii, skąd rasa pochodzi, przez długi czas nie prowadzono ksiąg stadnych knabstrupów, a przedstawicieli rasy krzyżowano z innymi gorącokrwistymi końmi. Porządek zaprowadził dopiero powstały w 1970 roku związek Knabstrupperforeningen for Denmark. Wraz z jego powstaniem ponownie zaczęto prowadzić księgi stadne oraz dokumentować pochodzenie knabstrupów

Ze względu na brak konsekwencji w hodowli rasy istnieją dziś dwa typy koni – stary, barokowy, oraz nowszy, lżejszy, sportowy. Oba te typy charakteryzują się wszechstronnością oraz bardzo dobrym ruchem. Często spotykane są także kuce rasy knabstrup.

Charakterystyczne jest ubarwienie koni. Najbardziej pożądane są taranty o wzorze leoparda – konie o białym futrze pokrytym licznymi, wyraźnymi kropkami. Występują także taranty o wzorze czapraczym, płatków śniegu i wielu innych. Bardzo często konie o takim umaszczeniu zmieniają kolor i stają się coraz bielsze. Wśród knabstrupów nigdy nie występują jednak konie siwe. Wyglądające na takie są tak naprawdę białourodzone lub były kiedyś tarantami. Oczywiście wśród osobników tej rasy występują także często kasztany, gniadosze, kare itd.

Aktualnie konie tej rasy są hodowane w trzech typach: małe, klasyczne wierzchowe i westernowe o sylwetce, którą można wpisać w kwadrat.

Charakterystyka

Wysokość:w okolicach 155 cm.

Eksterier: Współczesny koń knabstrupski ma niewielką, atrakcyjną głowę z typowym rybim okiem (z białą tęczówką) i nakrapianym (żabim) pyskiem. Szyja jest zwykle krótka, dość gruba i delikatnie wygięta, łopatki stosunkowo stromo ustawione, grzbiet bywa długi i prosty oraz szeroki. Zad z reguły jest muskularny, a nogi krótkie i mocne, z pręgowatymi kopytami

Maść:  Najbardziej pożądane są taranty wszelkiego typu i białourodzone, występują także kasztany, gniade i kare, nie występują z kolei konie o maści siwej

Pochodzenie: Dania

Ciekawostka: Niezależnie od eksterieru konie te charakteryzuje silny charakter, który zarazem musi być bez zarzutu.Konie te mają zrównoważony temperament, są odważne, inteligentne i niezwykle pojętne (dlatego często spotyka się je w cyrkach oraz na różnego rodzaju pokazach) oraz gotowe do podejmowania nowych wyzwań i ambitne. Nie znoszą nudy, przez co potrzebują regularnego zajęcia. Są bardzo oddane swoim opiekunom, dla których zrobią praktycznie wszystko.

Ashley i Kaja Walkowski