Angloarab

Zebrać w jednym koniu najlepsze cechy konia arabskiego i angielskiego próbowano już na początku XIX wieku, najpierw na południu Francji (w stadninach w Tarbes i w Pau), a później w Anglii i w Polsce. Początkowo krzyżowano tylko konie czystej krwi arabskiej i pełnej krwi angielskiej. Ich potomstwo kojarzono następnie z klaczami ras lokalnych, posiadających już wcześniej niewielką domieszkę krwi orientalnej. W 1835 r. we Francji, krzyżowanie zracjonalizował Gayot, dyrektor Stadnin Narodowych, doprowadzając do powstania nowej rasy, nadającej się znakomicie do skoków. W 1942 r. postanowiono wszystkie angloaraby wpisać do jednej księgi, wyróżniając angloaraby powyżej 25% krwi czystej literami AA.

We Francji angloaraby są obecnie hodowane w rejonie Limousin, w stadninie Pompadour, mają jednak innych przedków niż konie z Tarbes i Pau, ponadto rożnią się też np. mniej zwartą sylwetką.

Przyspieszona hodowla koni angloarabskich spowodowała iż czasem występują problemy z temperamentem, który jest Doś sporym utrudnieniem dla jeźdźców jak i dla koni. Angloaraby są często nadpobudliwe i lękliwe. Potrzebują spokojnych, opanowanych jeźdźców i opiekunów. Na parkurze są jeszcze bardziej pobudzone niż zwykle, tak że czasem koniecznością jest użycie ostrzejszego kiełzna. W Niemczech rzadki spotyka się konie tej rasy, ponieważ te konie nie są szczególnie predysponowane do takiego użytkowania. We Francji i Anglii jest zupełnie inaczej. Konie te są szczególnie lubiane przez kobiety i dziewczyny.

Charakterystyka

Wysokość : 155-165 cm

Eksterier : Elegancki dobrze zbudowany koń w formacie kwadratu, w typie lekkiego konia gorącokrwistego

Maść : Wszystkie podstawowe, rzadko siwa

Pochodzenie: Francja, Polska

Ciekawostka: Konie powstały na skutek krzyżowania koni rasy czystej krwi arabskiej i czystej krwi angielskiej. Muszą mieć co najmniej 25% krwi arabskiej. Są świetnymi końmi sportowymi, o „gorącym" temperamencie.

źródło

Poprawki Justyna Felgenau