Koń współczesny - zwierze stadne i towarzyskie

Koniowate (Equidae) należą do grupy „ zwierząt stadnych ‘’, o wysoko wyspecjalizowanej zdolności biegu, które na wolności mogą przeżyć tylko w stadzie. Ich środowiskiem jest bezkresny step. Narządy wewnętrzne znoszące wielki wysiłek predystynują konia do znacznej wytrzymałości w ruchu. Racjonalna biomechanika ruchu powoduje, że koń daje sobie w najrozmaitszym terenie. Oczywiście konie skaczą z natury, robią to jedynie, kiedy jest to naprawdę konieczne. Tak jak ich przodkowie konie przemierzają tereny w poszukiwaniu świeżej trawy i wody. Nawet, jeżeli są na pastwisku najpierw zjadają najbardziej smakowite źdźbła trawy, kiedy ich zabraknie to zaczynają ich szukać w czasie wypasu, powoli przemieszczają się na nowe miejsca.
Właściciele swoich koni mogą zauważyć, że konie, które są wypasane na paru tych samych łąkach przez dłuższy okres, instynktownie wiedzą gdzie znajduje się najsmaczniejsza trawa. Ponieważ widać zawsze te same wyjedzone place trawy.

Konie spędzają do 20 godzin dziennie na skubaniu trawy w ciągłym ruchu, a fazę snu i odpoczynku mają dość krótką. Kładą się jedynie wtedy, gdy czują się naprawdę bezpiecznie. Dużą potrzebę snu mają źrebięta, ponieważ we śnie odbywa się ich dojrzewanie, a ich niezmącony spokój jest respektowany przez stado.

Konie nie wiążą się z żadnym określonym miejscem. Tam gdzie w danym momencie przebywają mają swoisty rytuał w organizacji dnia. W zależności od pogody regularnie poszukiwane są miejsca zacienione i wolne do insektów. Występują też miejsca, gdzie wydalane są odchody: to ogiery zaznaczają „ swój teren’’

Życie w stadzie przebiega zgodnie z określonymi zasadami. Hierarchia panująca w stadzie musi być stale potwierdzana w wielu układach. Najczęściej struktura stada przypomina rodzinę o modelu patriarchalnym lub matriarchalnym.
Tabun prowadzi najważniejsza klacz–przewodniczka, ochrania go zaś ogier lub wałach. Gdy stadu grozi niebezpieczeństwo ogier/ wałach spędza wszystkie konie w zwartą grupę, a sam rusza na napastnika, lecz tylko wtedy, gdy jest to nieznajomy ogier/wałach. Jeśli jest to drapieżnik, człowiek lub np. ciągnik, stado rzuca się do ucieczki.
Konie z natury są płochliwe, nie szukają konfliktów z innymi zwierzętami i rzadko są agresywne w stosunku do człowieka. Jego ufność i gotowość do współdziałania pozwoliła go oswoić. Czasem jednak pewne jego wrodzone cechy, np. płochliwość czy skłonność do ucieczki, utrudniają obchodzenie się z nim.

Konie najlepiej czują się we wspólnocie. Jeśli zmusza się je do życia w samotności, są nieszczęśliwe i niepewne. Stado jest dla nich rodziną, a jego członkowie troszczą się o siebie. Koniom trzymanym w boksach i ciemnych stajniach brakuje nie tylko towarzystwa, ale i ruchu. Nawet najpiękniejsza stajnia, najlepsza pasza nie zastąpi mu stada. Konie żyjące w samotności mogą być niespokojne, źle sypiać. Kiedy możemy trzymać jednego konia powinniśmy zapewnić mu towarzystwo np. kozę, krowę lub owce. Nie zastąpi mu to prawdziwego stada, ale zawsze jest lepsze od samotności.