Do składników mineralnych zaliczamy: Wapń (Ca), fosfor(P), magnez (Mg), potas (K), sód (Na). Powinniśmy zadbać o to aby występowały w diecie naszego konia, gdyż mają duży wpływ na prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Pamiętajmy także, że trzeba je podać w dawkach odpowiednich dla każdego konia uwzględniając przy tym sposób jego użytkowania, rasę itp.
Wapń i fosfor
Najwięcej wapnia znajduje się w kościach (ok. 7kg). Odgrywa on ważną rolę w budowie i funkcjonowaniu końskiego szkieletu, mięśni, krwi oraz enzymów. Aby wapń dobrze się wchłaniał potrzebna jest witamina D. Jego przyswajanie zależne jest od związku w jakim występuje, oraz w jakim powstaje stosunku co do fosforu.
Fosfor także występuje w końskim szkielecie (ok. 4kg). Jest niezbędny w procesie przemiany materii, wchodzi w skład wysokoenergetycznych związków fosforanowych we krwi. Organizm lepiej radzi sobie z przyswajaniem fosforu ze związków nie organicznych. Z wiekiem fosfor jest lepiej przyswajalny. Koncentracja nie organicznego fosforu we krwi konia, zależy głównie od jego wieku, a także po części od ilości dostarczanych w paszy.
Jak dostarczać wapń i fosfor?
Magnez- usprawnia pracę mięśni i komórek nerwowych. Brak tego pierwiastka może powodować drżenie mięśni, skurcze, nerwowość. Zawartość we krwi 14 do 25 mg/I, 10 do 14 mg/I może już wskazywać lekki niedobór.
Sód i potas
Sód odpowiedzialny jest za gospodarkę cieplną oraz wodno- elektrolitową. Przy dużym wysiłku fizycznym zwierzę traci od 3 do 4 g sodu na 1 kg potu. Koń posiada także zapasy sodu i przy odpowiednim utrzymaniu zapasy głównie w jelicie grubym wynoszą 170g ma 500kg masy ciała.
Zapotrzebowanie na sód:
Potas - odpowiedzialny za przemianę materii. Podczas silnego pocenia się koń może wydalić 1,5g potasu na 1kg potu. Niedobór może powodować biegunki, niezdolność do wysiłku fizycznego, słaby apetyt, apatia, zakłócenia w gospodarce cieplnej i jelitowej. Nadmiar powoduje wzmożone pragnienie i wydzielanie większych ilości moczu. Zawartość we krwi nie powinna spadać poniżej 120mg/I.
J.K