Rasa Hanowerska
H i s t o r i a r a s y
Rasa pochodzi z północnych Niemiec, z Hanoweru (stąd jej nazwa). Pierwsze wzmianki o siwych koniach z okolic Hanoweru pochodzą z XVII wieku, kiedy to pojawiły się na herbie księcia Ernsta-Augusta. Jednak za początki hodowli nowej gorącokrwistej rasy niemieckiej uznaje się 1735 r., kiedy to Jerzy II, król Wielkiej Brytanii, pochodzący z niemieckiej dynastii, ufundował stadninę w Celle - miejscowości położonej 40 kilometrów od Hanoweru. Początkowo jako reproduktorów używano ogierów rasy holsztyńskiej oraz koni z Prus, Włoch i Hiszpanii.
W czasach wojen napoleońskich hodowla była zagrożona, gdyż pozostało tylko 30 ogierów. Konie ewakuowano do Mecklenburga. Dopiero gdy można było bezpiecznie przenieść konie z powrotem do Celle, podjęto próby odrodzenia hodowli. W tym dokonano ponownego skrzyżowania z trakenami oraz z końmi z Maklenburgii. W tamtych czasach konie hanowerskie były używane głównie do zaprzęgów i pracy w gospodarstwie. Sytuacja zmieniła się po II wojnie światowej. Hanowery ponownie skrzyżowano z końmi pełnej krwi angielskiej, dzięki czemu z biegiem lat ich sylwetka uległa wysmukleniu. W ten sposób uzyskano rasę doskonałą do jeździectwa.
Jeszcze przed założeniem stada ogierów w Celle, hodowla konia hanowerskiego cieszyła się dużym poparciem dworu. Biały koń z Hanoweru zdobił herb elektora Ernesta Augusta (1629-1698), a w rezydencji krolewskiej Herrenhausen hodowane były słynne kremowe konie o grzywach i ogonach w kolorze jasno kremowym. Te niewielkie konie zaprzęgowe używane były w czasie parad dworskich w wielkiej Brytanii od czasów Jerzego I do okresu panowania Jerzego V.
Od powstania stada w Celle prowadzono rejestr wszystkich koni, a do końca XVIII wieku istniały już szczegółowe rodowody.
Silne, zrównoważone, chętne do pracy z człowiekiem, a przede wszystkim piękne – to czyni hanowery jednymi z najchętniej używanych koni do konkurencji skoków przez przeszkody i ujeżdżenia.
Hanowery słyną z siły oraz mocnej budowy, ale także z harmonijnych chodów i elegancji. Nie są to konie szybkie, ale za to wytrzymałe. Dlatego odnoszą sukcesy na światowych zawodach w ujeżdżeniu i skokach przez przeszkody. Hanowery świetnie sprawdzają się też jako konie rekreacyjne, gdyż nie są narowiste.
Budowa
Współczesny koń hanowerski osiąga od 162 do 175cm w kłębie, jest przy tym poprawnie zbudowany - Elegancki koń gorącokrwisty o harmonijnej budowie ciała. Z uwagi na liczne krzyżówki, występują wszystkie maści podstawowe, rzadziej srokate. Często występują też odmiany na nogach i pysku. Konie hanowerskie są znakowane piętnem.
Ich imponujący wygląd i wręcz idealny pokrój czynią je idealnymi końmi do dyscypliny ujeżdżenia. Są to głównie konie sportowe, używane też do skoków. W tych dyscyplinach zdobywają tytuły Mistrzów.
Charakter: Zrównoważony, poczciwy, dzielny - hanower to koń o doskonałym charakterze, pojętny i chętny do ćwiczeń. Dzięki rygorystycznej selekcji ukształtowano konia o cechach czempiona.
W skrócie:
» Maść: Wszystkie podstawowe.
» Wysokość w kłębie: 162 - 175cm.
» Długa szyja, muskularna pierś, długi grzbiet;
» Głowa: średniej wielkości, z szerokim czołem.
» Zad: Muskularny, umięśniony, choć czasem płaski i nieco kanciasty.
» Kończyny: solidnie zbudowane, stawy wyraźnie zarysowane, kopyta duże i mocne.
D z i s i e j s z a h o d o w l a
Dziś rasa hanowerska jest uznawana za najlepszą w niemieckiej hodowli. W Niemczech panują rygorystyczne przepisy hodowlane. Zabraniają one krzyżowania z końmi, które nie spełniają wymogów księgi stadnej. Raz w roku specjalna komisja ocenia ogiery i ich potomstwo, analizując szczegółowo ich wygląd, ogólną sprawność, chody i temperament. Te zwierzęta, które nie spełnią wymogów, są wykluczane z hodowli.
Konie hanowerskie docenili hodowcy z całego świata, bowiem hoduje się je nie tylko w Niemczech - także w Stanach Zjednoczonych czy Australii. Także w Polsce jest kilka stadnin, w których hoduje się hanowery. Wiele innych ras niemieckim wywodzi się z tej rasy np. konie westfalskie, które do dzisiaj hoduje się na bazie hanowera.
Rody w Celle: w stadzie stanowią ogiery z rodu og. Fling: 17 odłamu tego rodu:
rozpoczynającego się na literę "W" (Woermann)
13 % "F" (Ferdinand)
12 % stanowi ród "D" (Duellant)
G" (Grande). Mniej
8,5 % reprezentuje trakeńskiego ogiera Absatz - "A" oraz
"E" (Eiger). Rody holsztyńskie i ród trakeński wywodzący się od og. Semper Idem, to 4 %.
Jak przystało na nowoczesną hodowlę koni sportowych, konie z poszczególnych rodów mają predyspozycje do określonych konkurencji jeździeckich. Dla przykładu, ród rozpoczynający się na literę "F" "specjalizuje się" się w skokach, a "W" w ujeżdżeniu
