Rasa to powstała na skutek krzyżowania miejscowych klaczy z kucami angielskimi. Aby uszlachetnić rasę używano również arabów. Konie, które hodowano w latach sześćdziesiątych w Niemczech, były małe w typie kuca szetlandzkiego i ich potomstwo z ogierami arabskimi nie przekraczało dopuszczalnego wzrostu 148 cm.
Lecz nie zaprzestano ich krzyżować z arabami, co zaowocowało szybkim otrzymaniem koni w pożądanym typie. Do dnia dzisiejszego jeżeli się dobrze przyjrzymy większość kuców swoim ruchem i budową niekiedy przypomina araby.
Uzyskanie kuca w pożądanym typie nie spoczęło na laurach. Została kwestia temperamentu, który u tych koni jest nieco wybujały. Niemiecki kuc ma dość twardy i nerwowy temperament, a przyczynił się do tego dolew krwi koni arabskich. Lecz także poradzono sobie po części z tym problemem, poprzez użycie w hodowli tylko ogierów rasy kuc wierzchowy i zmniejszono udział czystej krwi arabskiej. Lecz mimo tego większość kuców nadal potrzebuje doświadczonej ręki.
Niemieckie kuce wierzchowe posiadają duże predyspozycje skokowe i ujeżdżeniowe. Przy wolnym tempie przejazdu potrafią pokonać przeszkody większe od siebie, lecz nie jest to dobre dla ich nóg. Grozi to takimi samymi kontuzjami co u dużych koni sportowych, czyli przeciążeniem stawów itp.
Hodowlę tych kuców prowadzą różne związki hodowców w różnych landach. Piętna, które konie posiadają świadczą o tym gdzie zostały wyhodowane.
Charakterystyka
Wysokość : 130-149 cm
Pokrój : Mały Kuc w typie konia gorącokrwistego
Maść : Wszystkie podstawowe, rzadko siwa
Pochodzenie : Niemcy
Ciekawostka : Kuca tego hoduje się w różnych regionach Niemiec jako konia wierzchowego. Rasa powstała z krzyżowania krępych klaczy a typie kuca z ogierami kuca angielskiego wierzchowego i czystej krwi.