Należą do grupy koni zimnokrwistych, jeszcze sto lat temu służyły jako zwierzęta pociągowe, lecz także hodowano je jasko konie wierzchowe.
W średniowieczu Anglia była ośrodkiem kultury rycerskiej. Każdy dobry rycerz chciał posiadać dobrego wierzchowca. Rycerze potrzebowali koni, które były mocne, silne. Za największe płacono wysokie ceny.
Chcąc mieć idealnego konia, hodowcy wyhodowali dużego i ciężkiego konia, lecz zbudowanego harmonijnie i bardziej nadającego się pod wierzch niż inne konie pociągowe.
Kiedy czasy rycerskie się kończyły, konie rasy sire znalazły zastosowanie jako konie zaprzęgowe. Ich energiczne ruchy nie były wygodne i nie odpowiadały osobą z wyższych sfer. W XIX wieku ciągnęły pierwsze tramwaje konne na Wyspach Brytyjskich. Dzisiaj konie tej rasy są hodowane przez miłośników. Można zobaczyć je jako konie pociągowe i wierzchowe.
Maścią dominującą była i jest ciemnogniada z odmianami. Często spotyka się także konie kare i siwe.
Charakterystyka
Wysokość: Powyżej 185 cm często ponad 2 m
Pokrój : Koń o dużych ramach, zbudowany harmonijnie, głowa często garbonosa, wysoko noszona, obfite szczotki pęcinowe.
Maść: przeważa gniada z dużymi białymi odmianami na głowie i kończynach, zdarza się także siwa i kara.
Pochodzenie : Wielka Brytania
Ciekawostka : Są to największe konie na świecie. Wielbiciele tej rasy hodują je do zaprzęgów i pod wierzch.
J.F
Foto wikipedia