Koń wielkopolski
Koń wielkopolski jest rasą wyhodowaną w Polsce. Powstałą z krzyżówek miejscowych koni z końmi ras zagranicznych -trakeńskiej, wschodniopruskiej, berberyjskiej, pełnej krwi angielskiej oraz czystej krwi arabskiej. W latach 20. i 30. XX wieku rasę udoskonalano krzyżując ją z końmi arabskimi i angielskimi pełnej krwi. Otrzymane w ten sposób konie były szlachetne i zarazem wytrzymałe w pracy. Po II wojnie światowej hodowla poszła w dwóch kierunkach. W Olsztyńskiem i Gdańskiem zgromadzono w stadninach konie trakeńskie i wschodniopruskie z ich krzyżówek powstał koń mazurski. W Poznańskiem z połączenia kilku odmian powstał koń poznański. W miarę upływu czasu obie rasy coraz bardziej się do siebie upodabniały, w końcu w 1964 roku oficjalnie uznano je za jedną rasę i nadano nazwę koni wielkopolskich.
Charakterystyka
Wysokość: od 158 do 170 cm w kłębie
Masa ciała: ok. 540 kg klacze i 570 kg w ogiery
Eksterier: Głowa przypomina zwężający się ku chrapom trójkąt. Linia biegnąca od czoła do chrap powinna być lekko wklęsła. Łeb niewielki, lekki, o dużych oczach, subtelnych i ruchliwych chrapach. Szyja długa, sucha, klatka piersiowa głęboka, mocna, szeroka. Kończyny silne, mocno umięśnione, suche i szlachetne. Sierść miękka, jedwabista, gładka.
Maść : najczęściej kasztanowata i gniada, spotyka się też siwą i karą.
Ciekawostka
Konie wielkopolskie to zwierzęta zrównoważone, łagodne, nietrudne do ułożenia, jednak po przodkach czystej krwi odziedziczyły duży temperament i energiczność. Prawidłowo układane w młodym wieku wyrastają na konie bezproblemowe, posłuszne, nienarowiste.
