Koń westfalski
Hodowla tych koni posiada bardzo długą tradycję. Za czasów rzymskich hodowano tu konie wierzchowe i zaprzęgowe, a na moczarach żyły dzikie konie podobne do kuców.
Do wybuchu drugiej wojny światowej sławne były zimnokrwiste konie nadreńsko-westfalskie. Hodowlę koni gorącokrwistych rozpoczęto po wojnie lecz to nie przeszkodziło w szybkim osiągnięciu sukcesu.
Z użyciem koni trakeńskich, hanowerskich i pełnej krwi otrzymano konie znane na całym świecie. Doskonałe konie ujeżdżeniowe i skokowe. Wiele koni westfalskich zdobyło wraz ze swoimi jeźdźcami mistrzostwo Europy i świata.
Charakterystyka
Wysokość : od 162 do 172
Pokrój : Zgrabny, elegancki koń o długiej szyi, mocnych łopatkach. Posiada szeroką kłodę, muskularną pierś, długi grzbiet i silny zad. Zgrabna głowa o nieznacznie wklęsłym profilu. Solidne kończyny, wyraźnie stawy, dość duże kopyta.
Maść : Wszystkie jednolite maści podstawowe, lecz najczęściej jest spotykana maść kasztanowata i gniada z białymi odmianami.
Pochodzenie : Westfalia
Ciekawostka : Największy wpływ na rasę koni westfalskich wywarła rasa hanowerska. Konie są niemalże nie dużo różnią się od siebie. Towarzyszą jeźdźcom w międzynarodowych mistrzostwach ujeżdżania i skoków na całym świecie. Używane są też w paradach i pokazach na terenie swojego rodzinnego kraju. Sławny koń Rembrandt jest koniem westfalskim.
