Koń Fryzyjski
Czarne perły - tak miłośnicy tych koni określają tą rasę. Kare, ciężkie konie z charakterystycznymi szczotami pęcinowymi podobają się wszędzie. Ta rasa była dawniej hodowana na całym wybrzeżu Morza Północnego, w północnej Fryzji (Dania), wschodniej Fryzji (Niemcy) i prowincji Fryzji w Holandii. Zwłaszcza w części Holenderskiej szczególnie pielęgnowano kulturę fryzyjską, utrzymując odmienny język i ubiór. Konie fryzyjskie traktowano jak ważny element stylu życia regionu. Także dzisiaj w Holandii istnieje hodowla koni fryzyjskich. W Leeuwarden co roku odbywają się wielkie festiwale koni fryzyjskich.
Rasa ta jest bardzo stara. Podobnie jak lipiańska, wywodzi się z czasów baroku, kiedy to istniało duże zapotrzebowanie na konie reprezentacyjne, łatwo uczące się elementów wyższej szkoły jazdy. U koni tej rasy do dzisiaj widać wpływ koni hiszpańskich, z którymi krzyżowano tą rasę. Lecz od ponad 100 lat konie fryzyjskie hoduje się w czystości rasy. Dzisiaj tylko kare konie, bez żadnych odmian trafiają do księgi hodowlanej. Już niewielka biała odmiana na nodze sprawia, że źrebaka uznaje się za nieodpowiedniego do hodowli.
Próby dzielności ogierów w Leeuwarden należą do najostrzejszych na świecie. Tylko około dwóch ze stu pięćdziesięciu koni może uzyskać uznanie w oczach sędziów i wykazać się podczas sprawdzianu po jeźdźcem i w zaprzęgu. Przez całe życie będą pokrywać klacze, a jeżeli ich potomstwo nie będzie spełniać wymogów rasy, to ogiery zostaną wykluczone z hodowli.
Charakterystyka
Wysokość : 160-165 cm
Eksterier : Ciężki koń gorącokrwisty o wysoko osadzonej szyi, obfitych włosach ogona i grzywy, oraz wysokich i efektownych chodach.
Maść : wyłącznie kara
Pochodzenie: Fryzja, Holandia
Ciekawostka: Konie te należą do ras barokowych. W ciągu 100 lat konie te są hodowane w czystości rasy. Używane jako konie zaprzęgowe jak i także wierzchowe, dobrze nadają się do ujeżdżania.
J.F
foto wikipedia.org
