Koń andaluzyjski

Hiszpańskie określenie rasy brzmi : Pura Raza Española, czyli czysta rasa hiszpańska. Przedstawiciele rasy maja lepsze predyspozycje do klasycznego ujeżdżania, niż inne rasy koni.

Kiedy przeszła moda na konie barokowe, zaczęto szukać koni o sylwetkach prostokątnych, zdolnych do wyścigów i skoków. Także Hiszpanie pragnęli zmienić wzorzec rasy za pomocą rozmaitych krzyżowań. W wojskowych hodowlach krzyżowano konie andaluzyjskie z końmi pełnej krwi, natomiast w klasztorach kartuzów w okolicach Sewilli i Kordoby hodowano konie andaluzyjskie w czystości rasy. Tylko dzięki temu dawne linie przetrwały do dzisiaj.

Głównym celem tradycji hodowli koni andaluzyjskich jest południowa Hiszpania. Ze stadnin tego regiony pochodzą konie Królewskiej Andaluzyjskiej Szkoły Jazdy w Jerez de la Frontera.Metody tej szkoły nie są zbytnio znane w Hiszpanii, bo nikt nie ma czasu ani chęci aby szkolić konia przez 10 lat aby dojść do perfekcji.

 Są inne, szybsze, ale mniej eleganckie formy szkolenia koni. Z takimi metodami mają do czynienia już trzy letnie ogiery, które są zmuszane do poruszania się hiszpańskim krokiem i wykonywaniem piafu. Laik nie zauważy jakimi drastycznymi metodami konie są uczone takiego poruszania się. Po takim szkoleniu konie także trafiają za granicę i potrzeba dużo cierpliwości aby na nowo zaufały ludziom.

Charakterystyka

Wysokość: 150-160 cm

Eksterier: Klasyczny koń barokowy, o wysoko osadzonej szyi, silnych i suchych kończynach, harmonijnej budowie ciała w formacie kwadratu. Głowa prosta ze skłonnością do profilu garbonosego

Maść: najczęściej siwa, lecz zdarzają się także maści kare, izabelowate i inne.

Pochodzenie: Hiszpania, Andaluzja

Ciekawostka: Hodowla w klasztorach pozwoliła zachować czystość rasy. Dziś są końmi rekreacyjnymi.

Justyna Felgenau