Nesca - o wielkim sercu

Mam na imię Ewelina i jestem na drugim roku Technikum Hodowli Koni w Wolborzu. Konno jeżdżę od czterech lat. Konie są moją pasją, ale i pracą. W weekendy, gdy wracam do domu, pracuję w pobliskiej stajni, objeżdżając konie. Jak każdy mam swojego ulubieńca. Jest nim kobyłka rasy wielkopolskiej. Dość drobna kasztanka z trzema białymi skarpetkami i gwiazdką. Jest już wiekowa, ma 20 lat, ale ognisty temperament. Za granicą była znana jako Nesca, mimo iż jej prawdziwe imię to Górka. Chodziła w Niemczech (z powodzeniem) wysokiej rangi konkursy w skokach, a gdy osiągnęła już poważny wiek, wróciła do Polski, do swojego starego właściciela, na zasłużoną emeryturę. Zaczęłam się nią zajmować wiosną ubiegłego roku. Kobyłka stoi niedaleko szkoły, w Bogusławicach Starych (za SO Bogusławice). Przychodziłam do niej codziennie. Jeździłam, czyściłam, lonżowałam i podziwiałam. W mojej szkole zbliżał się termin zdobywania odznak jeździeckich PZJ (i przygotowań do tego), a ja miałam do poprawki skoki. Na szczęście przeszkody na brąz nie są wysokie i mają na jakieś 80 cm, jak nie mniej. Postanowiłam je zdać na Nesce. Kobyłka po prostu kocha skakać, rwie na przeszkodę, aż trudno ją utrzymać. Pomyślałam, że z takim rumakiem brąz mam w kieszeni – i nie zawiodłam się. Nesca wręcz frunęła nad przeszkodami. Muszę dodać, iż spotkałam się ze zdziwieniem co do wieku kobyłki, nikt nie chciał dać wiary, że ten koń ma już 20lat!

Niestety, ze względów osobistych nie mogę już zajmować się konikiem i bardzo tęsknię. To jest wspaniała kobyłka o wielkim sercu i mam nadzieję, że gdy zdecyduję się na własnego rumaka, to będzie on do niej podobny... Chcę również podziękować jej właścicielom za powierzenie mi opieki nad tak wspaniałym koniem. To było wspaniałe doświadczenie. Nigdy nie zapomnę terenów w pobliskich lasach i skoków na niej. Mam nadzieję, że w niedługim czasie uda mi się ją odwiedzić. Jestem jej to winna, bo dzięki niej mam brązową odznakę Polskiego Związku Jeździeckiego.

Ewelina Kleber