Zasady oznaczania kierunków usytuowania struktur

Wszystkie zwierzęta lądowe charakteryzują się jednoosiowością. Oznacza to, że na jednaj osi są usytuowane wszystkie części kośćca osiowego. Możemy to zrozumieć tłumacząc sobie w prostszy sposób. Porównam to do biegunów. Tak więc czaszka znajduje się na biegunie przednim, a kościec ogona na tylnym. Pozwala na to określić kierunek położenia opisywanych struktur w stosunku do czaszki i ogona: przedni(doczasowy) tylny(doogonowy).

Jest także symetria dwuboczna, która wynika z tego, iż kości i tkanki mogą być rozdzielone na połowę prawą i lewą, lecz tylko jedną płaszczyzna strzałkową, która leży ściśle pośrodkowo. Dlatego mamy kończyny parzyste, lecz pojedyncza nie wskazuje b udowy symetrycznej. Taka symetria pozwala nam jeszcze wskazać w organizmie dwa kierunki usytuowania: bocznego – prawego i lewego jak i także przyśrodkowego, który jest skierowany w stronę płaszczyzny pośrodkowej.

Lecz na takim podziale to nie koniec. Możemy rozróżnić jeszcze dwa kierunki w ciele zwierzęcia ze względu na położenie narządów w stosunku do kości kręgosłupa. Podam proste przykłady, które pomogą zrozumieć na czym ten podział polega.

W środku jamy brzusznej konia znajdują się narządy, niektóre z nich są skierowane ku grzbietowi zwierzęcia i taki kierunek określamy jako górny(dogrzbietowy). Natomiast gdy mamy do czynienia z narządem położonym w dolnej części jamy brzusznej to mówimy o dolnym położeniu czyli, że leży dolnie(dobrzusznie).

J.K