Węch i smak

Połączenie bodźców węchowych, smakowych i dotykowych dostarcza koniom pełnej informacji o pokarmie. Lubią one smak słodki i słony, nie tolerują gorzkiego i kwaśnego. Z tego powodu pasty do odrobaczania są produkowane na bazie cukru. Niektórzy przed badaniem jamy ustnej konia nacierają dłonie solą. Nikogo też nie powinno dziwić, ze koń wylizuje spoconą dłoń właściciela. Preparaty, które stosuje się w celu oduczenia konia obgryzania drewnianych przedmiotów, są gorzkie. Ostre w smaku przyprawy, np. chilli wymieszane z olejem, odnoszą podobny skutek. Najczęściej konie są wybredne i odmawiają spożycia substancji o nieznanym im smaku. Węch i smak ostrzegają konia przed np. trującymi roślinami, choć w ograniczonym stopniu.

Konie mają dobry węch, ale nie są takimi tropicielami jak psy. Węchem rozpoznają na pastwisku lub ogólniku, jaki koń był tu przed nimi. Obwąchując odchody poznają, czy pozostawił je ogier, klacz, lub wałach. Często nie chcą jeść lub pić, ponieważ czują nieświeży lub obcy zapach. Szczególnie wrażliwe konie rzadko korzystają ze żłobów lub poideł innych koni.

Czasem można zobaczyć konia, który stoi z wyciągniętą szyja i rozdętymi nozdrzami – wietrzy wtedy interesujący zapach. Identyfikuje go za pomocą organu Jacobiego. Służy on głównie rejestrowania zapachów interesujących seksualnie. Z tego powodu poza przybierana podczas wietrzenia jest charakterystyczna dla ogierów.

J.K

foto Agata Obidowicz