Układ kostny

Kości są po zębach najtwardszym składnikiem budującym organizm konia. Mimo to są jednak elastyczne i lekkie. Rozwój kości odbywa się na podłożu chrzęstnym i łącznotkankowym. Proces ten rozpoczyna się w okresie życia płodowego, a kończy w 3-4 roku życia i zależny jest od wielu czynników zewnętrznych i wewnętrznych, jak min. odżywianie, witaminy i hormony. Kostnienie chrząstki następuje od środka na zewnątrz kości i w pierwszym rzędzie obejmuje kręgi kręgosłupa.

  Rozróżnia się dwa typy tkanki kostnej- zbitą i gąbczastą. Tkanka zbita zbudowana jest z koncentrycznie ułożonych blaszek kostnych tworzących jednostki strukturalne i czynnościowe zwane osteonami. Blaszki mają kształt cylindrów wsuniętych jeden w drugi i zawierających centralnie położony kanał, w którym znajduje się naczynie krwionośne. Tkanka zbita tworzy trzon kości długich, otacza jamę szpikową, pokrywa nasadę oraz stanowi zewnętrzną warstwę kości krótkich i płaskich.
   Tkanka gąbczasta jest również zbudowana z blaszek kostnych, które  tworzą beleczki o różnej grubości, układające się w różnych
kierunkach. Tkanka  ta tworzy nasady  kości długich oraz wypełnia
wnętrze  kości krótkich i płaskich, nie  mających jam szpikowych.

Każda kość pokryta jest okostną (włóknistą błoną, silnie unaczynioną i unerwioną), a powierzchnie kości przylegające do siebie w obrębie stawu pokrywa chrząstka stawowa. Wewnątrz kości występuje szpik kostny (zbudowany głównie z tkanek tłuszczowych), a przez tzw. kanały Volkmanna dochodzą do niego z okostnej naczynia krwionośne i nerwy.

Kości możemy podzielić na:

długie (Ich długość znacznie przewyższa szerokość i grubość. W ich budowie wyróżnia się sztywny trzon oraz nieco bardziej sprężyste nasady. Występują one głównie w kończynach np. kość ramienna, kość udowa, kość piszczelowa, kość rysikowa)

krótkie (Ich wszystkie wymiary są sobie podobne. Do tej grupy należą np. kość pęcinowa, kość śródstopia)

różnokształtne (Charakteryzują się nieregularnym kształtem i nie posiadają trzonu. Zaliczyć do nich możemu np. żuchwe, kości mózgoczaszki, kręgi.)
płaskie (Ich długość i szerokość znacznie przekracza grubość. Posiadają płaski trzon i są wyjątkowo odporne na urazy, przez co świetnie spełniają funkcje ochronne. Przykładami kości płaskich są kości czaszki, mostek, łopatka, kość biodrowa)

   Połącznia kości
   Kości łączą się ze sobą w postaci połączeń ścisłych- nieruchomych oraz wolnych- ruchomych, czyli stawów.

Połączenia ścisłe to:

•  kościozrosty, jak np. zrośnięcie kości biodrowej, łonowej i kulszowej w jedną kość miedniczną.
•  chrząstkozrosty, np. w łuku żebrowym, gdzie zrośnięciu uległy chrząstki żeber.
• więzozrosty, np. szwy kości czaszki.

Połączenia ruchome:

Czyli stawy, zwane są też połączeniami maziowymi. Podstawowym składnikiem stawu są powierzchnie stawowe dwóch lub wiecej sąsiadujących kości. Pokryte są one chrząstką stawową, objęte i otoczone torebką stawową, wewnątrz której znajduje się jama stawowa i maź. Poza tymi podstawowymi składnikami o funkcjach stwawu decydują także w dużym stopniu więzadła wewnątrz- i zewnątrzstawowe.

Mając na uwadze liczbę kości biorących udział w danym stawie, można wyróżnić stawy proste i złożone, a ze względu na kształt powierzchni stawowych mówić możemy o stawach:

•  kulistych (zaokrąglony koniec jednej kości dopasowany jest do panewki w drugiej. Staw kulisty umozliwia ruch we wszystkich kierunkach- przód, w tyl, na boki, skrecanie oraz dowolne kombinacje tych ruchów.)
•  obrotowych (cześć jednej kości otacza druga. W stawie obrotowym możliwy jest ruch jednej kości wokół drugiej.)
•  zawiasowych (dwie kości o zaokrąglonych powierzchniach są do siebie dokładnie dopasowane. Staw zawiasowy umożliwia tylko ruch w przód i w tył w jednej płaszczyźnie.)
•  siodełkowych (końce kości dopasowuja się do siebie jak jeździec do siodła. Staw siodłowy oprócz ruchów bocznych pozwala na wykonywanie ruchów w przód i w tył.)
•  śrubowych
•  płaskich